Dinlemeyi çok sevdiğim arka arkaya sürekli dinlediğim bir şarkı var bu günlerde. Şarkının adı ''Hayal edemezsin.'' Giden birinin ardından hislerini ifade eden türden bir şarkı. 7 yaşımdayken annem evi terk ettiğinde tam olarak hislerim böyleydi. Sonbahar gibi, şehri hüzün basmış, bayraklar çekilmiş, cümleler kısalmış, anlamsızlaşmış, kuşlar uçmaz uçsa da fark etmez yani bu duyguyu hayal edemezsin... Tam olarak böyle hissederken 7 yaşındaki bu çocuk nasıl dile döksün bu cümleleri. Yıllar sonra bir şarkıda dile gelmiş her bir his. Ben de dinlemeyi severken, tekrar tekrar dinlerken, bir an neden bu şarkıyı seviyorum ki ben kim için dinliyorum? Bunu sorduğumda ve hayatımı düşündüğümde içimdeki küçük kızın duygularını ifade edişini seviyormuşum meğer. Annesini yanında isteyen ondan o ana kadar hiç kopmamış ve bir anda hayatından çıkıp giden annesinin yokluğunda ne yapacağını bilemeyen küçücük bir çocuğun hisleri. Karşı karşıya kaldığı şey ona o kadar büyük gelmiş ki, acıyla yüzleşemeden yaşamış yıllarca. Şarkıyla aynı hisleri tekrar yaşarken aynı zamanda onları da ifade etmeyi denemiş. Ruhum her dinlediğinde hafiflemiş belki de.
İfade edilmeyen duygular altında eziliyoruz bazen. Bir şarkının, bir filmin, sanat eseri tabloların ya da bir romanın içinde yakaladığımız ve tanıdık gelen o duygunun peşine takılmalıyız belki de. Neden etkiledi beni bu şimdi? Neydi canımı yakan, ne zaman hissettim en son ben bu duyguyu?
Şimdi en sevdiğin filmi düşün, ya da şarkıyı. Bir bak hislerine. Canının yandığı yerden kurtar küçüklüğünü. Tut elinden ve ona şöyle söyle; ''Geçti''
Her şey geçer, zamanla etkisi azalır ya da bir yere saklanır. Tekrar başa çıkabileceği gücü topladığında o dosyayı tekrar açmak üzere dosyalanır. Kendimizi bilirken yaşadığımız hisleri tanımlayabiliriz, ifade edebiliriz. Boyumuzu aşan ağır deneyimlerde ise tanımlayıp ifade edecek kelimeler bulamayız. Bu tanımlayamama durumunu en çok çocukken yaşarız. Sırf bu yüzden ifade edilmeyi bekleyen hislerimiz olabilir. Zaten sırf ifade edebilelim diye hayatta da benzer deneyimleri yaşar dururuz. Terk eden anneniz olmaz, sevgiliniz olur, arkadaşınız olur. Hatta siz de zamanın ve mekanın bir yerinde artık anneniz de dahil kimseye güvenmemeye, bağlanmamaya karar verebilirsiniz.
Bu durumu fark edene kadar ifade etmediğiniz şeylerin ağırlığı altında yaşarsınız hayatı. Ama bugün o duyguyu görebilirsiniz. Tüm bu benzer duyguları yaşatan eserler ve benzer duyguları yaşayarak o sanat eserini ortaya çıkarmış kişiler aracılığıyla. Hayatınızda yaşadığınız deneyimler aracılığıyla. Her biri fark edin diye, görün diye ve kendi elinizden tutun diye.
Yüzüme sonbahar gelir, kapanır çiçekler
Şehri hüzün basar, sen terk edince
Bütün bayraklar çekilir, kısalır cümleler
Gene harika bir yazı tebrik ediyorum.
YanıtlaSilTeşekkürler
YanıtlaSil